Σχέσεις ανάμεσα σε ξαδέρφια

Αιμομικτικές σχέσεις ανάμεσα σε ξαδέρφια. Γιατί δημιουργούνται και πως να αποτρέψεις το παιδί!

Δημοσιεύτηκε στο http://singleparent.gr

‘’Ως αιμομιξία ορίζεται η σεξουαλική σχέση δύο ατόμων, τα οποία συνδέονται με στενή συγγένεια εξ αίματος.

Συνηθισμένο αποτέλεσμα της αιμομιξίας είναι προβλήματα υγείας στους απογόνους από τέτοιες σχέσεις. Αν και διαχρονικά σε κάποιες περιπτώσεις η αιμομιξία ήταν αποδεκτή, συνήθως τη θεωρούσαν αξιόποινη πράξη, κάτι που συμβαίνει και σήμερα σε πολλά κράτη.

Η αιμομιξία ήταν συνηθισμένο φαινόμενο καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας κυρίως σε βασιλικές οικογένειες και δυναστείες, οι οποίοι ήθελαν να εξασφαλίσουν την καθαρότητα και γνησιότητα της αριστοκρατικής τους καταγωγής, καθώς και για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους.’’ ( Wikipedia)

Ο βασικός λόγος που οι σχέσεις αυτές είναι κατακριτέες από την κοινωνία είναι το απαγορευτικό των σεξουαλικών – αιμομικτικών πράξεων μεταξύ συγγενών. Κοινωνικά, η ερωτική σχέση μεταξύ ξαδερφών , δεν είναι αποδεκτό γεγονός για τον ίδιο λόγο που δεν είναι αποδεκτή η σεξουαλική σχέση πατέρα- κόρης , μητέρας - γιού, αδερφού - αδερφής. Νομικά απαγορεύεται ο γάμος μεταξύ συγγενών ως 4^ου βαθμού συγγενείας (πρώτα ξαδέρφια).

Ο Σίγκμουντ Φρόϊντ μίλησε πρώτος για το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα και το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας, το οποίο ‘λύνεται’ φυσιολογικά μετά τα 6 χρόνια, που το αγόρι και το κορίτσι συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να έχουν ερωτικά συναισθήματα για το γονιό του αντίθετου φύλου και κατευθύνουν σε άλλα πρόσωπα τα συναισθήματα αυτά. Οι συνηθισμένες φράσεις των παιδιών σε αυτή την ηλικία ΄εγώ όταν μεγαλώσω θα παντρευτώ το μπαμπά ή τη μαμά’ συνοδεύονται άμεσα από την εξήγηση των γονιών ότι δεν μπορείς να το κάνεις γιατί είναι ‘ο μπαμπάς σου’ ή η ‘μαμά σου΄ .Με αυτό τον τρόπο τοποθετούν μια απαγόρευση στις αιμομικτικές σχέσεις και εξηγούν στο παιδί ότι όταν μεγαλώσει θα βρει ένα άλλο πρόσωπο εκτός οικογενείας για να επενδύσει αυτά τα συναισθήματα.

Οι γονείς με τον ίδιο τρόπο είναι καλό να εξηγούν και τα συναισθήματα των παιδιών όταν αναφέρονται στα πρώτα ξαδέρφια τους, από πολύ μικρή ηλικία, να εξηγούν ότι είναι μέλη της ευρύτερης οικογένειας, ότι είναι ‘σαν αδέρφια’. Επίσης κάτι που οι μεγάλοι συνήθως ξεχνούν είναι ότι και τα παιδιά είναι σεξουαλικά όντα από τη στιγμή της γέννησής τους. Το σεξουαλικά όντα δεν ταυτίζεται με την σεξουαλικότητα των ενηλίκων αλλά σημαίνει την ανάγκη να νιώθουν απόλαυση, χαρά και ευχαρίστηση. Βοηθητικό είναι να υπάρχει διακριτική επίβλεψη των παιδιών, όταν αυτά περνούν πολλές ώρες με ξαδέρφια, πίσω από κλειστές πόρτες και χωρίς κανένα έλεγχο από την μεριά των γονιών.

Συχνά οι ρίζες για τέτοιες σχέσεις βρίσκονται στην παιδική ηλικία όπου τα παιδιά  μπερδεύουν την οικειότητα ή την ασφάλεια του στενού συγγενικού κύκλου με ερωτικά συναισθήματα. Είναι πολύ σημαντικό μάθημα τα παιδιά, να μπορούν να ξεχωρίσουν τα συναισθήματά τους και σε αυτό οδηγοί οφείλουν, να είναι οι γονείς που συχνά δυστυχώς και οι ίδιοι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα δικά τους συναισθήματα. Αν για παράδειγμα αντιληφθούν ότι η κόρη τους θαυμάζει τον μεγαλύτερο ξάδερφό της γιατί είναι καλός στο ποδόσφαιρο, αν εξηγηθεί το συναίσθημα, ο θαυμασμός πιθανότατα δεν θα γίνει έρωτας, τουλάχιστον όχι κυριολεκτικά.

Αν τα πρώτα ξαδέρφια ( γιατί μέχρι αυτού του βαθμού συγγενείας η σχέση θεωρείται αιμομικτική ) δεν έχουν κοινά βιώματα ως μέλη της ίδιας οικογένειας, δεν έχουν μεγαλώσει μαζί,  δεν μοιράζονται κοινές αναμνήσεις και βιώματα, τότε δεν θεωρούν οι δύο πλευρές ότι είναι ψυχολογικά μέλη της ίδιας οικογένειας, άρα νιώθουν πιο ελεύθερα να λειτουργήσουν σαν ξένοι και πιθανόν να προχωρήσουν σε σχέση επειδή δεν αισθάνονται συγγενείς.

Τέτοιες σχέσεις αν προκύψουν έχουν να παλέψουν με πολλά εμπόδια, πρώτα η οικογένεια τους, η οποία  τους τοποθετεί εκτός και καταδικάζει τη σχέση. Αν κάποιο άτομο κάνει παιδιά με συγγενικό πρόσωπο πάλι πρέπει να εξηγήσει τη στάση της οικογένειας του στα παιδιά του και τα  κοινωνικά-ηθικά- ψυχολογικά απαγορευτικά που έχει παραβιάσει κάτι που μόνο εύκολο δεν είναι και δεν υπάρχει συγκεκριμένος σωστός τρόπος για να λειτουργήσει κάποιος. Επειδή κάθε περίπτωση είναι διαφορετική η συμβουλή κάποιου ειδικού είναι απαραίτητη.

Μαρία Σκαρλάτου

Ψυχολόγος